Tjuetredje juni

Tjuetredje juni 1929 kom Valerie June Carter til verda i Hiltons i Virginia. June Carter hadde ei etablert karriere saman med fleire slektningar i songgruppa The Carter Family frå siste helvleik av førtitalet, og var stor stjerne «over there», men her heime er ho for, dei fleste, best kjend for eit langt og givande ekteskap med countrystjerna Johnny Cash. Før ekteskapet med Johnny var June gift med komponisten Carl Smith, eit ekteskap som resulterte i dottera Carlene Carter. Det vert hevda at June gav opp si eiga karriere for å stå bak ektemannen, men ho har pleia si eige karriere som låtskrivar og har mellom anna skrive teksten til songane Ring Of Fire, som heldigvis ikkje dukka opp i reklame for hemoroidekrem, slik nokre driftige reklamemenn ville, og Jackson, som ho framfører i duett saman med ektemannen. I tillegg kan June Carter høyrast som kordame på fleire av Johnny sine innspelingar og ho er også representert i mi platehylle med samlinga Collections der ekteparet syng utvalde duettar. Carter døyde i 2003. I 1956 vart Randall Darius Jackson fødd i Baton Rouge i Louisiana. Bassisten Randy Jackson har gjort seg merkt på ei rekkje frontar i underhaldningsbransjen, hjå meg kan han høyrast på samleplata Greatest Hits, som Journey slepte i 1988, på Roger Waters si tredje soloplate Amused To Death frå 1992, og på Bon Jovi si plate These Days frå 1995. I 1958 vart Christopher John Holmes fødd i Glendale i California. Den sterkt alkoholiserte tidlegare W.A.S.P.-gitaristen Chris Holmes er utvilsamt ein av rockens største klyser. Karrieren hans etter at han forlét, eller vart sparka frå, W.A.S.P. har hatt ei sterkt nedoverpeikande kurve og sjølv om han stadig er involvert i nye prosjekt, er det klart for alle som bryr seg med å sjå etter at han lev mest på gamle merittar. I mi platesamling kan Holmes høyrast på samleplata First Blood. Last Cuts, som W.A.S.P. slepte i 1994. I 1959 kunne Big Hunk O’Love kjøpast på plate. Artist var Elvis Presley og bandet var leia av gitaristen Hank Garland. Platekjøparane heldt plata på fyrsteplassen i USA i to veker, i England heldt det berre til andreplass. I 1960 vart produsent og musikar Brendan O’Brien fødd i Atlanta i Georgia. O’Brien har ei imponerande merittliste som produsent for andre musikarar, men i mi platesamling kan han høyrast medan han spelar gitar for Mick Jagger på plata Wandering Spirit frå 1993, og som pianist på eit spor på The Offspring si plate splinter frå 2003. I 1962 kom Steven Jay Shelley til verda i Midlands i Michigan. Trommisen Steve Shelley slo seg saman med Sonic Youth i 1985 og kan i mi platehylle høyrast på studioplatene Goo (1990), Dirty (1992) og Murray Street (2002). I 1965 kom Paul Arthurs til verda i engelske Manchester. Gitaristen Bonehead Arthurs var ein av grunnleggjarane av Oasist, men hoppa av rockekarusellen i 1999. Hjå meg kan Arthurs høyrast på platene Definitely Maybe (1994), (What’s The Story) Morning Glory (1995) og Be Here Now (1997). I 1967 var Miles Davis i Columbia 30th Street Studio og spela inn Sweet Pea, komponert av Wayne Shorter som var med på tenorsaksofon. Songen vart gjeven ut på samleplata Water Babies frå 1976. I 1992 kom B-52s si sjette studioplate, Good Stuff, på marknaden. På denne plata måtte den glade gjengen klare seg utan Cindy Wilson, ei av dei originale bandmedlemmene som i dag heldigvis er attende i bandet. I 1995 døyde Jack Schroer. I 1998 nytta R.E.M. medlemmen Pete Buck sitt sideprosjekt, Tuatara, denne dagen til å gje ut plata Trading With The Enemy. I 2000 slepte J.J. Cale samleplata Classics i plateselskapet Mercury sin Universal Masters Collection. I 2009 gav Cheap Trick ut plata The Latest. Denne kom som gratisbilag i Classic Rock Magazine si desemberutgåve året etter, og det er den eg har sikra meg. I 2010 døyde Pete Quaife.